Profesor Astrit Dervishi, një figurë e njohur në Shkodër për kontributin e tij në arsim, muzikë dhe sport, ishte i ftuar në emisionin festiv “Simfoni Festash” në RTSH Shkodra, ku solli një rrëfim të pasur me kujtime, pasione dhe reflektime për shoqërinë e sotme.

Gjatë bisedës, Dervishi foli për pasionin e tij për fizarmonikën, instrument me të cilin ka një lidhje të hershme. Ai kujtoi se mësimet e para i ka marrë nga Zyhdi Barbullushi, babai i dirigjentit Jetmir Barbullushi, duke e konsideruar këtë fillim si një nga gurët themeltarë të marrëdhënies së tij me muzikën.

Dashurinë për sportin dhe futbollin e ka trashëguar nga i ati, megjithëse, siç tregoi ai, babai nuk kishte dëshirë që Astriti të bëhej arbitër futbolli. Megjithatë, përkushtimi dhe disiplina e çuan në këtë rrugë, duke e bërë sportin një pjesë të pandashme të jetës së tij. Ai kujtoi me nostalgji një periudhë të ngarkuar, kur bënte katër orë në këmbë për të shkuar në punë, zhvillonte pesë orë mësim dhe më pas vijonte me stërvitje pasditeve.

Një vlerë që Dervishi e theksoi me krenari ishte toleranca dhe harmonia fetare, të cilat i konsideron ndër tiparet më përfaqësuese të Shkodrës. Gjatë emisionit, ai kujtoi me respekt disa nga ish-nxënësit e tij, duke e vënë theksin te marrëdhënia e veçantë mësues–nxënës dhe ndikimi që arsimi lë në formimin e individit.

Përveç shkencës dhe sportit, poezia dhe fotografia janë dy pasione të tjera që e frymëzojnë Astrit Dervishin, ndërsa ai pranoi se frekuenton shpesh aktivitetet teatrore, duke e parë teatrin si një pasuri kulturore të qytetit.

Në një reflektim kritik mbi realitetin e sotëm, profesori u shpreh se një nga të këqijat më të mëdha për të rinjtë është varësia nga telefoni celular, e cila, sipas tij, po dëmton komunikimin dhe përqendrimin. Megjithatë, ai ruan optimizmin për brezat e rinj, duke besuar te edukimi dhe kultura si zgjidhje.

Në plan personal, Astrit Dervishi tregoi se është i gatshëm të sakrifikojë edhe qindarkën e fundit për të bërë dhurata, si shprehje e një filozofie jete të ndërtuar mbi bujarinë dhe ndarjen me të tjerët. Sa i përket sportit, ai pranoi se Vllazninë e ndjek nga televizioni dhe jo nga stadiumi, por dashuria për ekipin mbetet e pandryshuar.

Rrëfimi i Astrit Dervishit në “Simfoni Festash” solli portretin e një njeriu poliedrik, që ka ditur të ndërthurë dijen, artin, sportin dhe vlerat njerëzore, duke u kthyer në një dëshmi të gjallë të shpirtit shkodran.