I ftuar në emisionin festiv “Simfoni Festash” në RTSH Shkodra, Suad Arilla solli një rrëfim të thellë dhe reflektues për raportin e tij me letërsinë, shoqërinë dhe jetën e përditshme, duke u shfaqur si një zë që ndërthur profesionin e punonjësit social me pasionin për shkrimin letrar.

Arilla theksoi se shkruan jo vetëm për lexuesin, por edhe për veten, duke e konsideruar shkrimin si një formë pastrimi dhe ballafaqimi të brendshëm. Sipas tij, dhimbja gjen më shumë shprehje në prozë se lumturia, një ndarje emocionale që pasqyron gjendjet e tij shpirtërore.

Viti që po mbyllet ishte i veçantë për autorin, pasi u vlerësua me Çmimin “Koliqi” si autor i ri, një moment që e konsideron inkurajim, por edhe përgjegjësi për rrugëtimin e mëtejshëm letrar. Ai tregoi se dita e tij është komplekse, e ndarë mes punës në shërbimin social, frymëzimit në letërsi dhe përkushtimit ndaj familjes.

Në bisedë, Arilla ndau edhe shqetësime shoqërore, duke vënë në dukje se ankthi dhe stresi po shoqërojnë gjithnjë e më shumë njeriun e sotëm, si pasojë e ritmeve të shpejta të jetës. Ai u ndal edhe te realiteti i leximit, duke thënë se në Shkodër shpesh të rinjtë, sidomos djemtë, hezitojnë të lexojnë, për shkak të modeleve të gabuara që krijojnë komplekse.

Autori zbuloi se lexon rreth 50 libra në vit dhe se biblioteka e tij personale numëron rreth 1100 libra, një pasuri që ushqen vazhdimisht procesin krijues. Ai shtoi se përdor rrjetet sociale si mjet për të promovuar frymëzimin në letërsi, duke i parë ato si hapësira të domosdoshme komunikimi me lexuesin e ri.

Në planin personal, Suad Arilla foli me përkushtim për kujdesin ndaj dy fëmijëve të tij, ndërsa zbuloi se frymëzimi për të shkruar i vjen shpesh natën vonë, kur gjithçka qetësohet. Ai bëri të ditur se prej pak kohësh po mendon seriozisht për librin e tij të radhës, si vazhdim i një procesi që lidhet ngushtë me jetën, qytetin dhe shoqërinë.

Rrëfimi i Suad Arillës në “Simfoni Festash” u shndërrua në një pasqyrë të njeriut bashkëkohor, që kërkon ekuilibrin mes profesionit, ndjeshmërisë artistike dhe përgjegjësisë familjare, duke e bërë këtë bisedë një nga më reflektueset e programit festiv.