Aktor, humorist, shkrimtar dhe mjeshtër i madh i humorit, satirës dhe aktrimit, Bik Pepa mbetet një nga figurat më të spikatura të kulturës shkodrane dhe asaj kombëtare. Ai lindi më 19 shtator 1925 në Shkodër dhe u nda nga jeta më 8 gusht 1998, duke lënë pas një trashëgimi të pasur në fushën e artit dhe letërsisë.

Mësimet e para i mori në gjimnazin françeskan “Illyricum”, ndërsa më vonë ndoqi Fakultetin Gjuhë–Letërsi në Institutin e Lartë Pedagogjik 2-vjeçar në Tiranë. Pas përfundimit të studimeve, për një periudhë punoi si mësues në Mirditë, përpara se t’i përkushtohej plotësisht jetës artistike.

Rrugëtimi i tij krijues lidhet ngushtë me teatrin e estradës. Fillimisht u bashkua me trupën amatore të teatrit të dramës dhe estradës pranë Shtëpisë së Kulturës në Shkodër, e ngritur më 18 janar 1945, ku u aktivizua si aktor dhe krijues materialesh letrare për shfaqjet që u pritën me sukses nga publiku. Në korrik të vitit 1958, ai u bë pjesë e trupës së parë të aktorëve të Estradës profesioniste të Shkodrës, duke u shndërruar në një nga emrat më përfaqësues të saj.

Gjatë kësaj periudhe, Bik Pepa u dënua për një kohë të gjatë me punë “riedukuese” në bujqësi, ashtu si shumë intelektualë të asaj kohe. Megjithatë, kjo nuk e ndali krijimtarinë e tij, të cilën e kishte nisur që në vitin 1949. Fillimisht u shfaq si poet lirik, duke demonstruar talent premtues në liriken intime dhe meditative, përmes poezive si “Më ka ra mall”, “Farkëtari”, “Je vjeshtë e gjelbërueme”, etj. Në këtë fazë ai shkroi me emrin Lodovik Pepa dhe botoi dy përmbledhje me poezi: “Këngë lahute” (1958) dhe “Rrahu teli kodër m’kodër” (1958).

Më vonë, me emrin Bik Pepa, ai iu përkushtua krijimtarisë humoristike, satirike dhe komedisë, si për fëmijë ashtu edhe për të rritur. U dallua veçanërisht në krijimin e bejteve shkodrane, duke sjellë një humor të hollë, të kultivuar, por edhe popullor të improvizuar. Nëpërmjet vargut satirik, ai vuri në lojë njerëz, dukuri dhe ngjarje aktuale të kohës, përfshirë edhe zhvillimet e jetës politike.

Ndër veprat më të rëndësishme të tij renditen: “Kamxhiku” (1960), “Feja lakuriq” (1967), “Drita dhe hijet e ngrime” (1969), “Shpata e Skënderbeut” (1973), si dhe komedia “Çifti i lumtur” (1975). Krahas këtyre, ai ka lënë një numër të madh materialesh dhe libretesh estrade, të ruajtura në Arkivin e Teatri Migjeni. Si autor i komedisë “Çifti i lumtun”, një ndër komeditë më të realizuara të letërsisë shqipe, Bik Pepa u shndërrua në një shtyllë të rëndësishme të traditës satirike shqiptare dhe në një faktor të ruajtjes së identitetit kulturor të shoqërisë shkodrane.

Pas vitit 1990, ai pati mundësinë të krijonte lirshëm dhe realizoi edhe një cikël emisionesh humori në Radio Shkodra. Në poemën satirike “Balada e Shkodrës”, ai pasqyroi rrugën e vendit drejt demokracisë, duke ruajtur gjithmonë mprehtësinë kritike dhe frymën qytetare.

Një tjetër dimension i rëndësishëm i veprimtarisë së tij ishte edhe përkthimi. Ai përktheu dy këngë nga Kantika e parë e Ferrit të “Komedisë Hyjnore” të Dante Alighieri. Përkthimin e “Kont Ugolinit”, studiuesi Zef Simoni e ka cilësuar si përkthimin më të mirë në gjuhën shqipe.

Në vitin 2013, studiuesi Marjan Shestani botoi librin “Bik Pepa, mjeshtër i madh i satirës, humorit dhe aktrimit”, duke i dhënë veprës dhe figurës së tij një vlerësim të plotë shkencor dhe kulturor.

Bik Pepa u nda nga jeta më 8 gusht 1998, por trashëgimia e tij në humorin, satirën, poezinë dhe teatrin shqiptar vazhdon të jetojë si një pasuri e vyer për Shkodrën dhe për kulturën kombëtare.