Futbolli shqiptar është sot në zi. Më 16 prill 2025 u nda nga jeta Paulin Ndoja, një prej portierëve më të shquar të historisë së sportit shkodran dhe një figurë e rrallë e rezistencës njerëzore përballë padrejtësive të kohës.

I lindur më 19 dhjetor 1945 në Shkodër, Ndoja nisi rrugën e tij futbollistike në ekipin e të rinjve të Vllaznisë, nën drejtimin e trajnerit Xhelal Juka, ku shfaqi shpejt një talent të jashtëzakonshëm mes shtyllave. Në vitin 1965, në moshën 20-vjeçare, debutoi me ekipin e parë të të rriturve, duke formuar një brez të artë bashkë me emra të njohur si Sabah Bizi, Halil Puka, Zyhdi Basha dhe të tjerë. Ai spikati menjëherë për vendosmërinë, reflekset dhe qetësinë në portë, duke u kthyer në një pritës të shkëlqyer penalltish, thuhet se priti mbi 25 penallti gjatë karrierës së tij.

Po atë vit, Ndoja ndihmoi Vllazninë të fitojë Kupën e Shqipërisë, duke shënuar fillimin e një kapitulli të ndritur në historinë e klubit. Pas një ndërprerjeje për shërbimin ushtarak në Skrapar, ai u rikthye dhe ishte sërish vendimtar në suksesin e Vllaznisë që në sezonin 1971–1972 fitoi si kampionatin kombëtar, ashtu edhe Kupën e Shqipërisë.

Megjithatë, ashtu si shumë sportistë të kohës, edhe karriera e tij u ndërpre në mënyrë të dhimbshme për arsye biografike, një padrejtësi që la gjurmë të thella në jetën e tij. Në vitin 1971, Partia i kërkoi të ndahej nga e fejuara për shkak të biografisë së familjes së saj. “Unë nuk e ndava. Babai dhe xhaxhai më thanë: dorëzo teshat, por gruan mos e lër”, do të tregonte Ndoja më vonë, duke dëshmuar një forcë karakteri që qëndroi mbi frikën dhe presionin politik.

Pas kësaj vendosmërie njerëzore, në vitin 1973 ai u përjashtua përfundimisht nga futbolli. “Biografia më ndiqte kudo”, kujtonte ai me dhimbje. Në mënyrë absurde, për t’u rikthyer në sport, iu kërkua të gjente një komunist në fis ose lidhje me ndonjë të tillë.

Edhe pse ishte thirrur disa herë në kombëtaren shqiptare, ai luajti vetëm një ndeshje zyrtare, atë ndaj Kinës, ku Shqipëria fitoi 2-1. “Isha i grumbulluar shpesh, por s’më lejonin të luaja jashtë vendit”, thoshte ai me një ironi të hidhur që mbante peshën e viteve të humbura.

Pas viteve ’80, Ndoja iu rikthye futbollit si trajner portierësh, duke u bërë i pari që ushtroi këtë profesion në mënyrë të strukturuar në vend. Ai kontribuoi për dekada në formimin e brezave të rinj, duke përcjellë jo vetëm teknikë, por edhe vlera njerëzore dhe shpirt sakrifice.

Gjatë jetës së tij është vlerësuar me tituj të shumtë, ndër të cilët:

“Mjeshtër i Merituar i Sportit”,

“Nderi i Sportit Shqiptar”,

“Mirënjohja e Qytetit të Shkodrës”,

Çmimin “Palok Nika”,

si dhe përfshirjen në “11-shen më të mirë të Vllaznisë së shekullit XX”.

Në vitin 2011, mori edhe titullin e lartë “Mjeshtër i Madh” nga Presidenti i Republikës, Bamir Topi.

Paulin Ndoja do të kujtohet jo vetëm për pritjet vendimtare në fushë, por edhe për vendosmërinë e tij jashtë saj për ta mbrojtur nderin dhe të vërtetën përballë çdo presioni. Ai ishte dhe mbetet një figurë e rrallë, që Shkodra dhe Shqipëria nuk do ta harrojnë kurrë.

Pusho në paqe, legjendë!

Faleminderit për gjithçka i dhe sportit dhe qytetit tënd.